kanina, nagkaroon kame ng conference sa online forum na kinabibilangan co.
masaya naman ang naging siumla. nagbibiruan pa nga kame. pinlano din kung anung gagawin sa valentine's day at sa aniversary ng IU.
kaya lang bigla na lang acong nabad'trip.
panu kase, ang plano e ia-RP yung mga characters ng Ouran. kung taken na lahat ng characters, pwedeng kahet wala dun ang i-RP mo.
naiinis din aco kase nung tinanong kung sino ang mai alam sa Ouran chuva, sabe co. "me?"
tapos yung friend co sabe, "I know you don't know it."
sabe co, di aco marunong mag-RP dahil hindi naman talaga. okai lang naman sana dahil maganda yung idea. kaya lang nga, mag'iisep pa aco kung sinong pwede cong i-RP.
tapos mai nag'sabi, si Ryuuk na lang daw ang i-RP. sabe co, sino yun, kung ayun ba yung death god sa death note. tapos nagtatawanan na nga kame dahil yun nga yun. okay lang naman kase biruan naman lang e.
tapos na'puntirya na naman yung aking height. actually, di naman na sensitive subject yun dahil tanggap co nang maliit aco at niloloko co din naman ang sarili co dun sa height co.
ewan co ba, bigla na lang pumutok ang butse co.
at dahil english naman ang language na ginagamet namen kapag nag'uusap kame, binanatan co sila ng:
"tsche. i don't care if i am small. i know that i am much taller than i am, than most people see."
siguro medyo nabigla sila dun sa banat co. naglokohan pa din.
ya-chan: ivy, you'll get nosebleed chuva cheness eklavu
Iori: *looks down at Chbivy* [...]
(sayang pala, sana ni'copy co yung conversation)
di co na matandaan yung comment ng iba o kung nag'comment pa sila. basta, sige pa din yung topic tungkol sa i-RP co si Ryuuk. sabe co nga kai ayyah, "You are so mean!", "I'll knock your head off when I see you tomorrow!", at "Don't even dare to show your shadow!" basta yun na yun. pero ang totoo, naiinis na aco.
naiiyak na nga aco e. naiinis kase e. minsan talaga, mai time na magiging sensitive na lang aco pag'dating sa height co.
come to think of it, di co naman feel na pinag'tutulungan aco o "alone" na naman aco. nabwiset lang talaga co kase... kase... di co na maalala kung anung dahilan. basta, ewan co ba. di co naman masabe na walang kadahi-dahilan kung baket aco naines dahil alam cong meron. pero di co ma'pinpoint kung ano.
kaya di na aco nag'reply sa kanila. after few mintues. natapos na din ang conference.
--
sa totoo lang, di naman aco nagalit sa'kanila. naiinis lang talaga aco.
lalo na kai ayyah.
alam co na mai possibility na mabasa nia ang blog entry na ito pero isusulat co pa din ang tungkol dito.
nakakainis kase e, alam mu yun, feeling co parati nia na lang acong... di co maisep ang proper term e. minamaliit? hindi naman. parang... di nia lang masyadong kino-consider yung feelings co pag naglolokohan na dahil masayadong nake-carried away. don't get me wrong, di aco galit sa kania. minsan lang talaga, nakaka'inis na.
ilang beses na nga acong nagsabe na, "di co muna siya papansinin" o "di muna aco masyadong maglalalapit" sa kania. mga bagai na ganun.
pero kapag nagkita na kame, kapag nag'PM na siya sa'ken sa YM, kapag tumawag na siya sa'men, wala na. makikipag'lokohan na ulet aco, tatawa na ulet aco, makikipag'usap ng normal na parang walang nangyari.
di naman masasabi na pina'plastik co siya. di aco plastik na tao. lahat ng pinapakita co ay totoo, bukal yun sa loob co. habang nag'uusap kame, o kahit sino pang kaibigan co, kahit mai tampo aco e mawawala na. tapos, pagka'tapos ng usapan namen na iyon, wala na. okay na aco. wala na acong tampo. manya'yakap na ulet aco na parang walang nangyari.
at kahet ilang beses co pang sabihen sa sarili co na kakausapin co sila tungkol sa bagai na pinagtatampuhan co. katulad na nga lang nung nangyari nung tuesday.
pero di co pa din masabe. hindi dahel sa pinanghihinaan aco ng loob na sabihen, kundi dahil di aco nabibigyan ng pagkakataong magsalita.
kapag mag'uusap kase kame (plural term to ah) e wala na, iba na yung topic. at nakaka'limutan co na ang tampo at inis co. at kahet sabihen co pa na sarili co na maging malungkot aco sa harap nila (scripted e no) e di co pa din magawa. kase kapag kasama at kausap co yung mga kaibigan co e masaya na aco, wala na acong ibang iniisep kundi sila at yung kasiyahan co dahil kasama co sila.
i guess i just cannot resist my real, beloved friends. the persons that i considered the most important ones in my life.
Friday, January 16, 2009
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment