Best in Recognition =D

March 22, 2009; Saturday


Dahil sabado, late na naman acong nagising. Mga 2PM na rin yun; nagpakasawa kaseng mag'internet nung Biernes. Pero di rin aco nakapag'basa ng mga manga, hanggang around 2AM lang aco giseng e. Maaga pa nga pero dahil sa sobrang pagod at antok dala siguro ng play e natulog aco ng maaga.

Pagka'gising co, kumain lang aco at nagligpit'ligpit ng konti. Konti lang, kaya super kalat pa rin ng bahay. Hay. Nakaka'tamad kayang maglinis!

Mga 3:30 e naghanda na aco para pumunta sa school. May choir kame ngayun, at anong oras na. Kunsabagay, di rin naman nagsisipag'datingan ng maaga yung mga choirmates co, pwera na lang siguro kila Arbu at Tan na super sipag umattend.

Dahil malandi aco, nag'try acong magkulot ng buhok using the curler that I borrowed from Vanessa. Pero di siya kumulot dahil basa'basa pa ang buhok co; sa halip, nag'amoy spraynet lang yung buhok co. Anyway, kulot naman na talaga ang buhok co e.

Pumunta na aco sa school. Pagdating co, nandun na sila Adrian. Puro lalaki nga, kami lang ni Tan at Ponce ang babae. Anyway, dadating pa naman siguro ang iba.

Tumabi aco kai Eday. Pinag'usupan yung sa swimming na ang daming conflict sa date. In the end, May ang naging tentative date. Pinag'usapan din namin yung tungkol sa sweldo namen sa choir.

Di na kami nakapag'practice. Wala nga si Ate Pam e. Sheda, aco na naman ang magte'take over. Eh sa June pa kaya effective ang pagiging president co. Psh.

Ang gulo nga ni Sir. Sabi co kase, Lent na kaya kailangang Lent songs ang kanta. Pero ang pambungad daw namen e "Bayan Magsiawit Na". Nyay! E dapat "Alay Kapwa" e. Sheda.

Bwisit nga yung mic nameng mga babae. Hindi rinig yung boses namen, tuloy ang hina. Kaya lumipat aco sa pwesto ng boys at ayun, okay na siya. Lumakas yung boses co. =D

Nung Ama Namin na, sa di malamang kadahilanan, tatawa'tawa si Eday na katabi co, pati si Ablay. Tuloy e tumigil na sila sa pagkanta. Kahet aco, nahahawa na rin. Di co naman alam kung baket sila natawa. Yun pala, natatawa sila kase super chin up aco dahil di co abot yung mic. Dun kase sa mic ng mga girls e inayos talaga ni Eday according to my height e. Binaba co tuloi yung mic. At si Sir, mejo naasar siguro sa'men. Sila kase e!

Pagkatapos ng misa, as usual, nagkayayaang mag'kwek (kwek dahil isa lang. ayun ang tawag namin dun dahil sa mga Wordsworth na nilalabag ang batas ng pag'uulit ng salita).

Nagkayayaan pa ngang pumunta sa bahay e. Sabi co kila Eday na lang, lalakarin lang naman, pero as usual e tumatanggi. Ang daya talaga ng lalaking 'yon, ang dami nang napuntahang bahay pero sa bahai nila ayaw magpapunta.

Sa huli, sa kwek'an din ang bagsak namen.

Nagkwentuhan pa nga kame. Nabanggit co na at last, after 6 years nang pag'aaral co sa Liceo e makaka'akyat na rin aco ng stage on a Recogintion Day.

"E anong award mo?"

"Best in Recognition. Err.. Religion."

Bobo. Tawanan tuloy sila. =D

Maggala'gala pa sana kame, perp dahil nag'uwian na sila e umuwi na rin kame. Nangulit pa nga sila Eday at Arbu na pumunta e super kalat. Kaya sabe co next week na lang, o next next week.

I'm glad. Excited na acong pumasok sa mandei. :)